Częste kontuzje u koni skaczących

22.08.2023 12:00:00

Podziel się

Dla każdego rodzaju użytkowania istnieją typowe kontuzje. Konie skaczące przez przeszkody muszą być świetnie zbalansowane i w doskonałej kondycji. Często po skoku muszą od razu zmienić kończynę, na którą galopują, w trakcie konkursu zmieniać tempo i wykonywać nagłe zwroty. Artykuł ma na celu zaprezentowanie najczęściej występujących jednostek chorobowych w tego typu użytkowaniu.

Opierając się na doświadczeniu własnym i piśmiennictwie zachodnich autorów, należy wymienić następujące jednostki chorobowe:

- ból zlokalizowany w okolicy piętek,

- ból związany z dolnym piętrem stawu stępu,

- zwyrodnienie stawu kopytowego,

- uszkodzenie przyczepu bliższego mięśnia międzykostnego (PSD),

- ból zlokalizowany w odcinku piersiowo-lędźwiowym i krzyżowym,

- zwyrodnienie, urazy stawu pęcinowego,

- ból okolicy kolana,

- zwyrodnienie, uraz okolicy stawu koronowego,

- zapalenie ścięgna mięśnia zginacza powierzchownego palców (SDFT) i zapalenie głowy dodatkowej ścięgna mięśnia zginacza głębokiego palców (ALDDFT).

Oczywiście, w trakcie użytkowania mogą wystąpić wszystkie rodzaje kontuzji, ze złamaniami kości włącznie, ale te wymienione dzieją się o wiele częściej. Można powiedzieć, że są to choroby „zawodowe” spotykane u koni skaczących przez przeszkody.

Ból zlokalizowany w okolicy piętek to pojęcie ogólne. Może być spowodowany podbiciem, czyli nagnieceniem tworzywa kopytowego, lub wywołany „ropą” w kopycie. Ból w tej lokalizacji może być też konsekwencją choroby trzeszczki kopytowej, czyli podotrochleozy.

Inna nazwa to syndrom trzeszczki kopytowej (ang. Navicular disease) i dotyczy on choroby jednej z trzech następujących struktur: trzeszczki kopytowej, kaletki maziowej kopytowej lub ścięgna mięśnia zginacza głębokiego palców. Zmianami mogą być objęte wszystkie struktury, dwie lub tylko jedna z wymienionych. Wspomnieć należy, że rozróżnienie, która z nich konkretnie jest wiodąca w danym przypadku, ułatwi postawienie rokowania i pozwala doprecyzować leczenie. Dziś ostateczną diagnostykę ułatwia badanie przy pomocy rezonansu magnetycznego. Jednakże część badania można przeprowadzić w warunkach terenowych przy pomocy badań RTG i USG (fot. 1).

Grubość podeszwy też ma znaczenie dla komfortu poruszania. Nie musi powodować kulawizny, ale może objawiać się skróconym, drobnym wykrokiem kończyn piersiowych lub niechęcią do poruszania się po twardym podłożu.

Natomiast ułożenie kości kopytowej w stosunku do podłoża ma kluczowe znaczenie dla obciążeń przenoszonych na aparat trzeszczkowy, czyli wymienionych już wcześniej trzeszczki i kaletki kopytowej oraz ścięgna mięśnia zginacza głębokiego palców (DDFT). Na ustawienie kości kopytowej duży wpływ ma konformacja puszki kopytowej. Kopyto przerośnięte z długą ścianą przednią jest predysponowane do występowania chorób w obrębie piętek. Dzięki coraz częściej pojawiającej się możliwości korzystania w trakcie diagnozy z rezonansu magnetycznego stwierdza się u niektórych pacjentów z bolesnością omawianej okolicy zapalenie ścięgna mięśnia zginacza głębokiego palców w okolicy jego przyczepu do podeszwowej powierzchni kości kopytowej. Więcej TUTAJ