Oczy źrebiąt (nie) jak dorosłych?

Przytrzymanie nowo narodzonego źrebięcia czy młodego konia trzeba wykonać umiejętnie, gdyż za lekkie nie pomoże nam w badaniu, a zbyt silne, wywołujące duży stres, może wywołać katapleksję lub senność u malucha.

Kiedy wykonać badanie?

Najłatwiej byłoby napisać, że badanie należy wykonać zawsze, gdy coś w wyglądzie głowy czy oczu lub zachowaniu nas zaniepokoi lub gdy mamy do czynienia ze słabym źrebięciem albo ze źrebięciem z zespołem niedostosowania noworodków. Zawsze też wtedy, gdy wiemy o chorobach oczu występujących u rodziców źrebięcia. I o ile badanie najlepiej przeprowadzić jak najwcześniej, gdy źrebię ma objawy chorobowe, o tyle gdy objawów brak – z badaniem okulistycznym możemy poczekać do ukończenia czwartego miesiąca życia. Dlaczego? Oczy źrebiąt rozwijają się bowiem stopniowo od urodzenia przez szereg kolejnych miesięcy.

Zmiany u nowo narodzonych ustępują zwykle w parę dni, a jakiekolwiek odstępstwo i wydłużanie się tego czasu powinno przyspieszyć przeprowadzenie badania. Zmiany, które w najprostszym rozumieniu opisujemy jako „normalne”, to np. zaczerwienie spojówek i/lub obrzęk powiek. Zwykle u nowo narodzonych źrebiąt można zauważyć wylew podspojówkowy, czyli taki odpowiednik siniaka, który jest następstwem urazu porodowego. Takie zaczerwienienie, czasem przechodzące w zasinienie, ustępuje samoistnie w ciągu 7-10 dni. Bywa, że chcąc sprawdzić, czy źrebię widzi dobrze, machamy mu dłonią przed okiem, oczekując reakcji. Otóż takie badanie odruchu obronnego w tym czasie, by sprawdzić, czy źrebię widzi, nie ma większego sensu. Odruch ten, polegający na zamknięciu powiek na widok zagrożenia nie występuje od razu. Rozwija się on w pierwszych tygodniach życia. Odruch rogówkowy za to jest wzmożony u młodziutkich, zdrowych koni. Oba te odruchy mogą się pojawić nie w tym samym czasie, nie z tą samą siłą i co więcej – wcale nie symetrycznie.

więcej tutaj