Przygotowania do sezonu otwartego

W pierwszych dniach pracy na zewnętrznym placu często pojawiają się dwa podstawowe problemy. Pierwszy to spowodowana dużą przestrzenią i nowymi widokami nadmierna radość koni i tym samym więcej problemów z kontrolą oraz skoncentrowaniem ich na pracy. Drugi to słabsza kondycja fizyczna i „pozamykany” galop.

Wprawdzie od parunastu już lat hale w Polsce są coraz większe i umożliwiają dobry, wygodny trening, jednak nie każdy ma dostęp do takiej hali, a ponadto, mimo wszystko, mury i mniejsza niż zewnętrzny plac przestrzeń powodują, że podczas zimowych, halowych treningów jest trochę mniej galopu i bywa on mniej aktywny.

Trening „po zimie”

Poniżej znajduje się propozycja treningu, który stosuję po wyjściu z hali, aby przyzwyczaić konie do otwartej przestrzeni, a także poprawić ich galop i kondycję. Całość ustawienia przeszkód widać na rys. 1.

Jeżeli konie pokazują naprawdę zbyt dużą chęć do ruchu, graniczącą z brakiem kontroli, pierwsze chwile na dużym, otwartym placu warto spędzić w jednej jego części, tak aby krótka ściana i narożniki dawały naturalne ograniczenie przestrzeni i możliwość wykorzystania do wyhamowania konia ścianą. Na rys. widać w dolnej jej części cztery leżące drągi, które z czasem, powieszone na stojakach, stworzą stacjonatę, a następnie okser. To właśnie na tych drągach, po wstępnym rozgrzaniu koni w stępie, kłusie i galopie, rozpoczynamy pierwszą pracę z przeszkodami.

Kłus po drągach (1,5 metra między drągami), później galop (3,2 metra między drągami) pozwala spalić nadmiar energii u koni (fot. 1).

Jeżeli, szczególnie u młodych koni, chęć do ruchu byłaby zbyt duża, po drągach pokonywanych w jedną i drugą stronę, częściej wykonuje się zakręt w kierunku narożnika, a nie otwartej części placu. Tak aby nie prowokować koni do ucieczki w wolną przestrzeń.

Podobnie warto zrobić z pierwszymi skokami wykonanymi na powstałej z powieszenia drągów na stojakach stacjonacie, a później okserze (fot. 2). Jeżeli wszystko przebiega zgodnie z planem, dodajemy kolejne zadania.

Pierwszym z nich będzie skok przez stacjonatę z widocznej na grafice linii ustawionej na długiej ścianie. Skaczemy tę stacjonatę w kierunku krótkiej ściany jako pojedynczy skok, kontynuujemy galop wzdłuż krótkiej ściany i zawracamy na okser, na którym się rozprężaliśmy (rys. 2). Cały czas oceniamy zachowanie konia.

Jeżeli po tych paru zadaniach i skokach oraz czasie spędzonym na dużym placu zachowanie konia jest stabilniejsze, przechodzimy do kolejnego zadania, którym jest pokonanie linii przeszkód na długiej ścianie. Linia ta ustawiona może być np. na 6 fuli galopu konia (25 metrów między przeszkodami), ale w zależności od wielkości placu tych fuli może być oczywiście mniej. Ważne jest to, że cała linia stoi odsunięta od ściany o jakieś 7-8 metrów, co umożliwia bezpieczny, choć ciaśniejszy skręt po drugim skoku w linii, w kierunku narożnika, nie tylko w kierunku otwartej części placu.

Ponownie należy to wykonać w sytuacji, kiedy widać, że pokonanie linii w dobrym galopie zbyt mocno ekscytuje konia i, nie chcąc się z nim spierać, należy wykorzystać ciasny zakręt i ściany do naturalnego skrócenia się konia (rys. 3). Tę czynność możemy powtarzać w jedną i drugą stronę obu linii widocznych na grafice.

Proponowane ustawienie przeszkód oraz sposób ich pokonywania ma służyć dwóm kwestiom: przyzwyczajeniu do pracy na otwartym parkurze, a także poprawie wydolności przez dłuższy interwał treningowy.

więcej tutaj